Myrka hliðin á RIFF

Kvikmyndahátíðir hafa alltaf í för með sér gríðarmikið magn af bíómyndum og er það í raun bæði kostur þeirra og galli. Þegar magn kvikmynda er svona mikið er nóg af góðum myndum en á móti fullt af slæmum. Það vill svo óheppilega til að mín reynsla af RIFF var örugglega eins skrýtin og leiðinleg og hægt var. Það voru þó nokkrir ljósar punktar, sem ég mun ræða um seinna.

Slovenka

Slovenka er slóvensk mynd um stelpu að nafni Alexandra sem gengur líka undir nafninu Slovenka eða slóvenska stelpan. Slovenka er í raun nafn hennar sem vændiskona. Henni gengur illa í skóla og framfleytir sér með að selja sig. Pabbi hennar er eini ættingi hennar sem hún hefur áhuga á að hafa einhver samskipti við en leitar við að hitta ekki mömmu sína. Snemma í myndinni deyr einn viðskiptavina hennar úr hjartaáfalli og löggan leitar um alla borg að henni. Alexandra reynir að flýja það með bestu getu og í senn berjast gegn erfiðum undirheimanna. Hún kemst í hann krappann oft í þessari mynd en leitar á oft til vinkonu sinnar sem hjálpar henni oft. Þessi mynd fjallar eiginlega um flótta Alexöndru frá köldum veruleikanum og hættunum sem honum fylgja.

Strax frá byrjun myndarinnar var mikið gert upp úr því að allt væri sem vonlausast. Myndin sem var dregin af þessu lífi í Slóveníu og íbúum hennar var sannarlega sorgleg. Allt umhverfi var mjög dökkt og lífi vændiskonu, eins og Slovenka, var lýst sem engum dansi á rósum. Þar sem ég hef ekki verið í vændisbransanum þá veit ég ekki kannski mikið um þetta líf en ég trúi að þessi lýsing hafi verið frékar rétt. 

Ég varð fljótt mjög leiður á öllu vonleysinu sem ríkti í myndinni, ekkert lagaðist og enginn vandamál sem komu upp voru leyst á neinn eða einn hátt. Það gerðist í raun ekki mikið í þessari mynd annað en hörmulegar lýsingar á skringilegu lífi Alexöndru og svo líka þunglyndis pabba hennar. Í lok myndarinnar var ekki búið að leysa nein vandamál og allt hélt áfram sinn vanagang. Mér fannst mjög pirrandi að hún endaði í svona lausu lofti og í raun sat ekkert eftir í mér. Ég fann ekkert til með þessari stelpu því að það var búið að troða þessum skítuga undirheimi of mikið ofan í mig gegnum alla myndina. Leikur Ninu Ivanisin var alls ekki heldur sannfærandi sem Alexandra. Að mínu mati tilbreytingalaus mynd sem einblíddi of mikið á vondu hliðar lífsins. Auðveldlega gleymanleg og sat ekkert eftir í mér.

Bandaged

Bandaged er þýsk mynd sem fjallar um stelpuna Lucille sem býr hjá pabba sínum, Arthur og ömmu sinni í mjög afskekktu setri. Lucille reynir að fremja sjálfsmorð þegar hún þolir ekki að lifa lengur í slíkri einangrun en endar brennd og afmynduð í andlitinu. Pabbi hennar ætlar að gera aðgerð á henni sjálfur og fær til sín hjúkku til að aðstoða sig með ferlið. Hjúkkan heitir Joan og fljótlega myndast sterk tengsl milli Lucille og hennar. Ástarsamband þetta er fyllt af losta og yrði alls ekki liðið ef einhver kæmist að því.

Fyrsta sem ég hugsaði þegar ég var að horfa á þessa mynd var af hverju það var töluð enska í myndinni. Reyndar var það mín sterkasta hugsun í gegnum alla myndina. Varla voru þau að gera þetta fyrir erlendan markað, þetta er ekki myndin í það. Af hverju ekki að tala bara á þýsku? Í staðinn fyrir að tala á bjagaðri ensku í gegnum alla myndina. Stundum var þetta það slæmt að ég skildi ekki orð sem sagt var. Mér finnst það vera mjög mikil synd að þau ákváðu að gera þessa mynd á ensku. Ég er þó ekki viss að myndin hefði eitthvað verið góð þá, kannski aðeins betri bara. Skil ekki áráttu nýstefnuleikstjóra að hafa eitthvað klám í hverri mynd til að ögra manni. Mér fannst það bara ekkert ögrandi, bara leiðindi. 

Ef þú ert mikið fyrir að hlusta á lélega ensku og horfa á skrýtin kynlífsatriði í 92 mín þá er þetta algjörlega málið fyrir þig. Bara ekki bjóða mér að að horfa á hana.

The Phantom 

Ég nenni ekki að gera það sjálfum mér að skrifa einhverja lýsingu á þessari mynd og gæti það varla, enda labbaði ég út eftir fimmtán mínútur. Þessi mynd er gott dæmi um ögrunaráráttu sumra karla sem vilja kalla sig leikstjóra sem eru í raun bara að blekkja sig og aðra með því að fela sig bak við svæsin kynlífsatriði. Mig langar helst að gefa þessum mönnum ráð um að hætta að gera bíómyndir og byrja á einhverju öðrum ferli, eins og t.d. að vinna í bakaríi. Þar geta þeir allavega ekki komið nálægt bíómyndum. Næst þegar ég vil horfa á homma í tilvistarkreppu stunda mjög gróf munnmök inná klósetti þá mun ég bara... nei bíddu, ÉG MUN ALDREI VILJA ÞAÐ AFTUR!

Another Planet

Myndin Another Planet er heimildarmynd eftir ungverska leikstjórann Moldovanyi Ferenc. Myndin fjallar um börn í hlutum heimsins þar sem lífsgæði eru lítil sem engin. Þessi mynd sýnir hvernig líf barnanna er og umhverfið sem þau lifa í. Myndinni fylgir mest allri róandi tónlist og er lítið um tal. Aðallega er talað þegar viðtal eru tekin við börnin. 

Þessi mynd er ein af þessum myndum sem ekki er hægt að horfa á þreyttur. Allar senur eru mjög langar og oft eru bara tekin skot af landslagi með róandi tónlist undir mínútunum saman. því miður var ég mjög þreyttur þegar ég fór á þessa mynd en þó gat ég notið hennar að vissu marki. Félagar mínir sem fóru með mér sofnuðu báðir tveir og fannst mér það hálfger áskorun að sitja í gegnum hana alla. Það er svo sannarlega erfitt að horfa uppá sorgarsögur í þvílíku magni og var í þessari mynd. Allir í myndinni hafa það mun verra en maður sjálfur og það lét mig hugsa, hugsa um hvað ég hefði það í raun og veru fáranlega gott. Það er mjög heilbrigt að horfa á mynd eins og þessa bara til að vekja sig til umhugsunar um heiminn og sjálfan sig. Þessi mynd var tekin á svo afskekktum stöðum í svo mismunandi menningarheimum að undir lokin var ég hættur að kippa mér upp við það. Sannarlega mun betri mynd en þær að ofan en þó ekki alveg það sem ég þráði. Reyndar var ég svolítið þreyttur.

Slóvensk vændiskona, lesbía í sáraumbúðum, hommi í tilvistarkreppu og þjáð börn. Já, ég vil meina að þetta hafi ekki verið mitt ár á RIFF. Kannski næst. Vonandi.

-Árni Gunnar